Nerden başlasam?

Nasıl anlatsam? Nerden başlasam? Kaç kişiydik o zaman? Şimdi ise tek başımayım. Bilgisayarımın başında anılarımı sayarken, yılların 43 olduğunu görüyorum. Biriktirdiğim anılarımdan yaktıklarımı çıkarsam acaba bu sayı azalır mı?

4 diplomam var, 2 tane daha ekliyorum. Hangileri olduğunun önemi kaldı mı? 5 enstrüman çalıyorum ama şarkılarımı dinleyen yok. Hangileri olduğunun önemi kaldı mı?

Sevdiklerim aklını kaybetse, üzüntüden kahrolsam, tatlı anıların önemi kaldı mı?

Aklım Datça’da kaldı… Orada kamping yaparken, yıldızları seyrederken İstanbul’da bıraktıklarımın önemi kaldı mı? Ben onları unuttuktan sonra, yarı yolda bırakanların önemi kaldı mı? Dostluk, merhamet kaldı mı? İnsanlık sınıfta kaldı mı?

Ben onları, olduklarıyla beraber sevdim ve korudum. Sonra dikkatlice yerlerine koydum. Sonra yavru kediler gibi hemen dağılmakta ne de mâhirler.

Beni uyandırmayın. Ben sessizce köşemde kalıp, kimse fark etmeden gözlerimi kapatayım. Uyandığımda ise bu dünya başka bir dünya olsun! Körler ressam, sağırlar şarkıcı, çocuklar ise politikacı olsun! Yoksunluk çekmeyen yetişkinler ise sadece seyirci koltuğunda otursunlar, hiçbir şeye karışamasınlar. Onlara kalan sadece perde kapandığında alkışlamak olsun!

Bense bir köşede bakalım düzeliyorlar mı diye onları seyredeyim. Adımı sorarlarsa Özkan dersiniz. Bu dünyadan öyle biri de geçip gitti… Kim olduğunun önemi kaldı mı?