Bugün Bayram, Erken Kalkın Çocuklar!

Bayram herkes için aynı mânâ ve değeri ifade etmese de herkesin geçmişinde, benliğinde, hatıralarında bir yere sahiptir. Ziyarete gelen akrabalar, ziyarete gidilen büyükler, kapı kapı dolaşan mahalle çocukları, anlamını bilmediğiniz gelenekler…

Sırf televizyonda Karagöz Hacivat izlemek için ramanzanın gelmesini beklerdim. Nedense Bursa’daki çocukların daha sık canlı Hacivat Karagöz gösterileri izleyebildiğini düşünürdüm. Çocukluk işte :)

Davulcular eskiden sadece Ramazan’ın sonunda bayramdan 1-2 gün önce bahşiş toplamaya gelirdi. Sahur vakti sokaklardan yürüyerek geçer, gerçek ve geleneksel bir davulu tınlatarak maniler söylerlerdi.

Sonra herkesin ekonomik durumu kötüleşirken, onlar da önce ayda 2, sonra ayda 3, sonra haftada 1-2 kez bahşiş toplamaya başladılar. Onun üzerine bu işe bir standart, eğitim ve yetki belgesi getirildi. Ama eskiden plastikten germe bir davulla tamtam sesleri yaparak haftada 1 arabayla sokaktan geçip gitmezdi. Ne olduysa bu standartlar ve belgelendirmeler bize kim olduğumuzu unutturdu.

Hicri takvimin Miladi takvimden 11 gün kısa olması nedeniyle bayramların her yıl bize daha erken gelmesi çok ilginçtir. Sanki biz bayramlara değil de, bayramlar bize yaklaşmaya çalışıyor gibidir. Bizse farkında olmasak da her yıl bayramlardan bir o kadar uzaklaşıyoruz. Bayramlar da bizi kovalamaya devam ediyor. “Nerede o eski bayramlar” cümlesini bir gün benim de söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi.

Gerçekten de her geçen yıl bayramların diğer eski güzel günler gibi, akraba yerine geçen güzel komşular gibi, varlığı derde deva akrabalar gibi yitip gittiğini görmekteyim. Kimisini vefat aldı götürdü, kimisini uzak mesafeler, kimisini ise bir WhatsApp mesajı…

Bizi bizden alıp götüren ilk başta televizyon iken internet onun tahtını devraldı. Televizyon ise artık internetin vezir-i âzâmı….

Merak ediyorum… Şimdiki çocuklara da aynı hasreti yaşatacak daha beter bir gelecek mi bekliyor bizi ileride? Zamanın, insanı kendine gömmesi ezelî bir durum mudur yoksa? İnsanlar değişiyor, dekorlar değişiyor, kostümler değişiyor ama aynı senaryo devam ediyor… İnsan hiç ders almıyor…

“Bugün bayram erken kalkın çocuklar. Giyelim en güzel giysileri. Elimizde tazekır çiçekleri, üzmeyelim bugün annemizi.

Sen gittin gideli içimde öyle bir sızı var ki yalnız sen anlarsın. Sen şimdi uzakta cennette meleklerle bizi düşler ağlarsın.

Sen yaz geceleri yıldızlar içinden ara sıra bize göz kırparsın. Sen soğuk günlerde kalbimi ısıtan en sıcak anımsın” Barış Manço - 1985